அபிராஜ் புத்தகங்களை மறந்துபோயிருக்கிறான்

o தீபச்செல்வன்
----------------------------------------------------------------

லூர்த்தம்மா! காலம் பற்றி என்ன சித்தரிப்புக்களை
நான் செய்ய வேண்டியிருக்கிறது?
நாறி வதைத்துக்கொண்டிருக்கும்
எல்லாச் சொற்களையும்
உனக்காக அசைத்து கொட்டுகிறேன்.
மழைக் காலத்திற்கிடையில்
நமது காணியில் மேடு ஒன்றில் வீடு ஒன்றை
அமைப்பதற்காகவே இரவுகளில்

கற்களைத் தேடிக்கொண்டிருக்கிறேன்.

நான் அவர்களிடம் சொன்னேன்
குழந்தைகள் ஒரு பொழுதும் விரும்பி
துப்பாக்கிளை தூக்கி வரவில்லை என்பதை.

அபிராஜிடம் துப்பாக்கி ஒன்று மீட்கப்பட்டதாக சொல்லுகிறார்கள்.

அபிராஜை இன்னும் நான் பார்க்கவிலை.
வெயில் கொட்டிக்கிடந்த நாளில்
மிகத் தெலைவுக்குச் சென்றும் அவனை பார்க்கமுடிவில்லை.
யாரையும் குறைகூறக்கூடாது?

எதைப் பற்றியும் விபரிக்க முடியாதிருக்கிறது.
நேற்றிரவு
கூடாரத்தை காற்று பிடுங்கிக்கொண்டு போயிற்று.
புழுதி முடிய உன் தங்கைகளை
காலையில் கிளிறியே எடுத்துக்கொண்டோன்.
நீங்கள் இப்பொழுது துப்பாக்கிளையெல்லாம்

மறந்துபோயிருப்பதாக
எனது வாக்கு மூலத்தில் தெரிவித்திருக்கிறேன்.
நான் எப்படி எல்லாம் பேசுகிறேன்!
வியப்பாகவும் ஆச்சரியமாகவும் இருக்கிறது.

எல்லாவிதமான சொற்களையும் மறுப்பின்றி
ஏற்றதனால் அபிராஜை பார்க்க முடியும் போலிருக்கிறது.
அவனுக்கு வழங்கிய புத்தகங்களில்
தொழிற் கருவிகள் வரைந்துகொடுக்கப்பட்டுள்ளன.
மரவேலைகளை செய்யவும் பழக்கப்படுகிறான்.

உங்களைப்போலவே ஒவ்வொரு
காலையிலும் ஏற்றப்படும் சிங்கக்கொடியின் முன்னிற்கிறேன்.
சிங்கள தேசியகீதத்தை தவறாது பாடுகிறேன்.
ஜனாதிபதியின் புகைப்படங்களை

கூடாரத்தில் மாட்டி வைத்திருக்கிறேன்.
இப்படி
குருதி கொட்டாமலே எல்லாக்கொலைகளும் நிகழுகின்றன.
நீங்கள் துப்பாக்கி பற்றி பேசாதிருங்கள்.
பெரிய கிடங்கில் தள்ளுப்பட்டு விழுந்து கிடக்கிறோம்.
மண் நிரவிக்கொண்டிருக்கிறது.
நான் குறிப்பிட்ட வீடு நம்மை தேடியலைந்துகொண்டிருக்கிறது.

நான் மீளவும் மீளவும் பேசுகிறேன்.
பல்வேறு வருணங்களை கலந்த சொற்களை வைத்து.
குருதி பிறண்ட கோப்பைகளில் கைகளை நீட்டி அழைகிறேன்.
முயற்சியின்
எல்லையில் குவிந்துகிடக்கிற குப்பைபகள்

புகைந்துகொண்டிருக்கின்றன.

அபிராஜ் புத்தகங்களை மறந்துபோயிருக்கிறான்.

எந்த ஓட்டைகளுமில்லை.
வழி என்பது வேறு ஒரு பக்கத்திற்கு இழுத்துச் செல்லுகிறது.
மிகவும் இறுக்கமாக பின்னப்பட்டிருக்கின்றன அரண்கள்.
எனக்குப் பதில் எழுதாதே!
மீண்டும் உன்னைப் பார்க்க வேண்டும்,
லூர்த்தம்மா,
கனவுகள் எப்படி வருக்கின்றன என்பதை எழுதமுடியவில்லை.

அபிராஜின் கைகளில்

உழிகளும் பலகைத்துண்டுகளும் நிரம்பியுள்ளன.
____________________
06.10.2009