பயமுறுத்துகிற இருள்

(புகைப்படம்:தீபச்செல்வன்)
---------------------------------------------------------
தீபச்செல்வன்
---------------------------------------------------------------

அச்சம் தருகிற இராத்தரிகளையும்
ஒரு சிறிய பெட்டியாய் சுருங்கிய பகல்களையும்
எனக்கு தந்தீர்கள்?
எல்லாத் தெருக்களும் என்னைக் கண்டு
அஞ்சுகின்றன.
தெருவின் கரையில் பதுங்கியிருக்கிறது
என்னை தின்பதற்கு
காத்திருக்கிற கத்திகள்.

என்னிடம் எந்த சொற்களுமற்று
மௌனத்தால் கைது செய்யப்பட்டிருக்கிறேன்.
அச்சம் தருகிறதாக என் கவிதைகளை
எறிந்தீர்கள்.
உங்கள் பகலில் பாம்புகள் அலைகிறதை
நான் கண்டேன்.
எனது பிரதேசத்தில் தரப்பட்ட தெருவில்
அகதியாய் திரிய
என்னுடைய நினைவுகளை
நான் இழந்து வருகிறேன்.

அடையாளங்கள்ளற்ற வாழ்வில்
நான் எதையும் உணரவில்லை.
நிரந்தரமான அடிமையைப்போல என்னை
சித்திரிக்கிறது பறிபோயிருக்கிற தெரு.
மிகவும் நீளமாக போகிறது எல்லாத்திசைகளும்.
அழுவதற்கும் இடமில்லாது
அலைந்து கொண்டிருக்கிறேன்.

அம்மா சுட்டுத் தருகிற ரொட்டிகளையோ
தங்கையுடனான சண்டைகளையோ
மீள கொண்டாடுகிற நாள்கள் வரப்போவதில்லை.
வீடு பற்றியிருந்த நினைவுகள்
சிதறிப்போயிருக்க கால்கள் அலைகின்றன.

எனக்காக காத்திருக்கிற மரணம்
இந்த தெரு வொன்றில் முடிந்துபோகட்டும்.
நிறைவேறாத கனவுகளுடன்
மண்ணை முத்திமிடுகிறேன்.

இருளில் குவிந்திருக்கின்றன
என்னை தொடருகிற எல்லாரது முகங்களும்.
அந்நியமாகிற எனது கடலிலும்
முற்றிலும் மாற்றப்படுகிற மண்ணிலும்
இருள்தான் பரவிக்கொண்டிருக்கிறது.

மீண்டும் மீண்டும்
பயமுறுத்திக்கொண்டேயிருக்கிறது இருள்.
இருளே உன்னை கண்டு
நான் அஞ்சுகிறேன்.
உன்னையும் அவர்கள்
என்னிடமிருந்து பிரித்தனர்.
நான் உணருகிறேன்
இருள் பெரும் புயலாக வருகிறது.
என்ன செய்ய?
-------------------------------------------------
(08.04.2009 மீளவும் அச்சுறுத்தப்பட்ட இரவில்)

சுற்றி வளைக்கப்பட்ட பாதுகாப்பு வலயம்

இனித் திரும்பாத சூரியனுக்காய்
நீயும் நானும் சாம்பலில் காத்திருக்கிறோம்
மேலெறியப்படும் குண்டுகள்
தின்று தீர்த்துக்கொண்டிருக்கிற
வலயத்தில் மூளப்போகிற சண்டையில்
அவர்கள் நம்மிடம்
எதை எடுக்கப் போகின்றனர்?

துவக்கு மெல்ல புகுந்து
தின்கிறது இறப்பர் குடில்களை.

சிறிய ஆயுதங்களால்
போரிட கிடைத்திருக்கிற அனுமதியின்
இடையில் கனகரக ஆயுதங்கள்
அறிவுருத்தியபடி
உண்மையிலேயே
ஓய்ந்துபோயிருக்கிறதாவென நாம் அறிவோம்.
முற்றுகைகளால் நிறைந்திருக்கிறது
எம் வாழ்நிலம்.

போரிற்கு சுற்றி வளைக்கப்பட்டிருக்கிறது
பாதுகாப்பு வலயம்
ஷெல்கள் எந்நேரமும் உலவித்திரிந்து
சனங்கள் பார்த்திருக்கவே
இழுத்துச் செல்கிறது
ஐ.நாவின் அனுமதி கிடைத்தது
அமைதியாக சனங்களை கொன்றகற்றுவதற்கு.

மெலிந்து போய்விட்ட சனங்கள்
அனுமதியுடன் ஒழிக்கப்படுகின்றனர்.

இழந்து போக முடியாத
தேசம் பற்றிய கனவை நீயும் நானும்
மறக்க நிர்பந்திக்கப்படும் நடவடிக்கையில்
நீயும் நானும் எல்லாவற்றையும் பிரிந்து
துரத்தி அலைக்கப்படுகிறோம்.

வாழ்வுக்கான பெருங்கனவை
கூடிச் சிதைத்தனர்.
நாமோ கூடு கலைந்து திரிகிறோம்.

போரிட்டுச் சாகிறது பெருநிலம்
சடலங்களுடன் அள்ளுண்டு போகிறது
வளர்த்தெடுக்கப்பட்ட கனவு
முடிவு நெருங்கும் கடைசிக் களத்தில்
தொடங்கவிருக்கிறது அடுத்த போர்.

அம்மாவே உன்னைப் போலிருந்த
எனது நகரத்தை நான் பிரிந்தேன்
தங்கையே உன்னுடன் வளர்த்த
எனது கனவுகளை நான் இழந்தேன்
அவர்கள்
எல்லாவற்றையும் என்னிடமிருந்து பிரித்தனர்
தூரத்தே உழல்கிறது எனது தெரு.

வழியற்றிருக்கிறது போர்க்களம்
கனவுகளுடன் குண்டேறி விழுந்த பேராளிகளின்
மூடுப்படாத விழிகளுடன்.

சண்டை மூண்ட பாதுகாப்பு வலயத்தில்
எப்படி உன்னை பதுக்கி
காத்துக்கொள்ளுவாய்?
அச்சங்களில் ஒளிந்திருக்கிற தங்கையின்
துடிக்கிற மனதை எதற்குள் பொத்தி  வைப்பாய்?
0

07.04.2009

தீபச்செல்வன்