பாம்புகள் பரிசளித்த சவப்பெட்டிகள்

o தீபச்செல்வன்
----------------------------------------------------------------
கடைசியில் ஒரு நாள் மலசலகூடம்
கட்டி முடித்த போது எறிகனைகள் வந்து கொண்டிருந்தன.
கிணற்றின் ஆழத்தை
அளந்து கொண்டிருந்தபோது வெளியில்
வேவு விமானம் பறந்து கொண்டிருந்தது.

மரணத்தின் தூதுவர்களை வேடிக்கை
பார்த்த நமது வீதிகளை குழந்தைகள் இழந்துவிட
நாம் காணாமலிருக்க
வீடு அதிர்ந்து போயிருந்தது.

சவப்பெட்டிகள் வந்து குவிய
நாம் பூக்களாலான ஊச்சலில் ஆடியபடியிருக்க
பாம்பு முற்றத்தின் மரத்தில் ஏறிக்கொண்டிருந்தது.
விஷத்தின் கனியை
பூசையறையில் வைத்து பூக்களை
படையல் செய்தபோது
மரங்கள் சவப்பெட்டிகளில் நிரப்பப்பட்டது.

ராஜாக்களிடம் ஏமாற்றமடைந்த உரையாடல்களிடம்
என்றைக்குமான சொற்கள் பலியானது.
ஊமையாகிற மேசைகளில்
வைத்து சொற்கள் நசுக்கப்பட்டன.
பறவைகள் பாம்பாகி பறக்க
மேசைகள் சவப்பெட்டியாகி வந்தன.

வாக்குமுலங்களின் மேசையில்
இன்று பிணங்கள் தரப்படுகையில்
நமதாயிருந்த தொன்மையான சொற்களையும்
வாழ்நிலத்தையும்
சவப்பெட்டி பெருமெடுப்புடன் தின்னத்தொடங்கிற்று.

சவப்பெட்டிகள் வாழுகிற ராஜாவின் தீர்ப்பில்
மரணம் விதியால் துரத்துகிற பகுதியில்
யாரும் அறிமாலிருக்க
இனத்தின் நெடுநாளின் வாழ்நிலக்கனவு
ஊசிகளால் குத்தி மெல்ல சிதைக்கப்பட்டது.

மரணத்தின் அறைகளும்
அதிகாரத்தின் மூலைவெளிகளும் அதிகரிக்க
வாழ்வென்று காத்திருந்த ஏக்கம் தகனம் செய்யப்பட
மரங்கள் ஆணிகளாக்கப்பபட்டு
சந்ததியை அறைகிறது.

தெரு கிணற்றுக்குள் தவளையாகிப்போகிறது.

ஈரம் காயுமுன்பே விட்டு வந்த
கட்டிடங்களில் மரணத்தின் படைகள் தமது மொழி எழுத
நீயும் நானும் ஒரு சவப்பெட்டியில் என்றைக்கும்
மீள முடியாதவர்களாக அடைக்கப்பட்டிருந்தோம்.
-------------------------------------------------------
13.01.2009