ஒளியின் சுவடு

_____________________________
எழுதியவர்:தீபச்செல்வன்
_____________________________


ஒளியை நோக்கி இருட்டில்
கண்ள் படையெடுக்கின்றன
பூமியில் இருள்
முளைக்கத்தொடங்கியது
மண்ணின் இருளுக்குள்
இருளின் வேருக்குள்
தளைத்த பாரிய மரங்களில்
அரும்பிய
இருள் பழங்களை
புசிக்க முடியாது
கைகள் தடுமாறி அலைந்தன.

விபத்துக்களில் மோதி
தலைசிதரிய
பயணங்களின்
முதலாவது அடியெடுப்புக்கள்
தோழ்வியின் மீது மீளமீள
படித்து கொண்டிருந்தது.

எங்கேனும் தெரிகிற
ஒருதுளி வெளிச்சத்திற்காக
கண்கள் அடியெடுத்துவைக்கமுடியாத
இருளின் இடஞ்சலுக்குள்
கொலை செய்யப்பட்ட
மின்மினிகள்
ஒளியின் ஆதாரமற்று
தரையில் புதைந்துகிடந்தன.

மின்மினிளின்
துணையிலாவது
வீட்டை அடையாளம்
என்ற நம்பிக்கை
மின்மின்களின் சிறகுகள் மீது
உக்கிக் கிடந்தது.

கனவுகளில் வருகிற
ஒளியை நெருங்க
நினைகையில்
மறைந்து போகிற
மெழுகுவர்த்தியில்
அணிவகுப்புக்களில்
கனவின் ஒளி உருகிக் கொண்டிருந்தது.

ஒளியின் சாஸ்திரங்கள்
சாலை ஓர கால்வாய்களில்
அசிங்க இருட்டில்
போப்பட்டிருக்க
கண்ககள் கறுப்பாகின
வெள்ளை மனிதர்கள்
கறுப்hக்கப்பட்டனர்.

ஒளியை மிச்சம் வைக்காது
ஒளியை சேமிக்காது
விரயம் செய்தவனை
ஏசிக்கொண்டிருந்தது தெரு.

எனினும் கால்கள்
இருட்டை மோதி
முன்னேறிக் கொண்டிருந்தது.

நெருப்பின் சுவடு
அழிந்துவிட்டது என்னுருனைக்கையில்
ஒரு முதியவர்
பூட்டப்பட்ட கடையின்
தாழ்வாரத்திலிருந்து
புகைவிட்டுக் கொண்டிருந்தார்।

விளக்குகள் தீர்ந்தது என்று நினைக்கையில்
மிகவும் நினைவு கூரப்படுகிற
ஒரு கல்லறை மீது
விளக்கு எரிந்துகொண்டிருந்தது.
----------------------------------------------------------